de doorbraak
Toen de men in 1867 begon met het afbreken van de stadsmuren, waren de Maastrichtenaren
blij dat ze uit hun nauwe keurslijf bevrijd werden. Gelukkig ijverde Victor de Stuers met succes
voor het behoud van een deel der karakteristieke poorten en muren. De 'Poort Waerachtig' (zie de
foto) werd toen nog gebouwd ter compensatie.
Buiten de oude Pieterspoort bouwde men het Villapark voor de rijken. Zij gingen via het stadspark
en de Helpoort de stad binnen. Buiten de Brusselsepoort bouwde men de sint-Lambertuskerk, maar
helaas niet op deugdelijke ondergrond. Daar kwam toen ook een tweede nieuwe wijk buiten de
stadssingels die op het traject der afgebroken stadsmuren waren aangelegd. Aan de oostkant van de
stad bouwde men deftige boulevards, zodat Wijck veel aanzienlijker werd. In 1915 werd daar ook
het nieuwe station van de spoorwegen geopend.
Na de annexaties van sint-Pieter en Oud-Vroenhoven, een deel van Meerssen, en tenslotte
Heer en Amby, werden grote buitenwijken aangelegd. Zo bijvoorbeeld de volkswijk Wittevrouwenveld,
waar ook het stadion van de plaatselijke voetbalclub zou komen.
nog een plaatje
|