welzijnszorg

Toen paus Leo XIII aan het eind van de negentiende eeuw de encycliek Rerum Novarum uitvaardigde, had ook Maastricht al een lange traditie van welzijnszorg achter de rug. Daar waren toen bijvoorbeeld het oudemannenhuis 'de twaalf apostelen' en de sint-Vincentiusvereniging met de 'Dames van de Charité'. Maar nu ging men de zaken nog systematischer aanpakken. Er was haast bij, want de drukker Willem Vliegen wilde hier het Socialisme verbreiden. Katholieke voormannen zoals bijvoorbeeld monseigneur Rutten organiseerden de katholieke emancipatie der werklieden. Toen werd ook de arbeiderswijk Blauwdorp gebouwd.
Merkwaardig genoeg was het armbestuur, dat de gehele armenzorg coördineerde, hier in Maastricht juist niet op katholieke leest geschoeid; het was een neutrale instelling.
In de eerste wereldoorlog bleef Nederland buiten de oorlog. Er werden toen in Maastricht wel veel soldaten verpleegd, en ook veel Belgische vluchtelingen opgenomen.
Na de tweede wereldoorlog werden enkele oude buurten in de benedenstad gesaneerd. Het Stokstraatkwartier, de Maastrichtse Jordaan, werd ontruimd en gerenoveerd. De Stokstraatbewoners verhuisden naar de Ravelijnbuurt en werden daar heropgevoed. Later kwam ook het Boschstraatkwartier aan de beurt.

nog een plaatje