Hij komt weer terug Hij komt weer terug, de zwaluw in de lente, op jouw balkon, met takjes in zijn bek, en nog een keer, hij tikt weer op het venster, en houdt je voor de gek. Maar, ach! Die zwaluw die voorbij vloog toen wij samen genoten van ons wonderschoon geluk, die ene zwaluw die ons kent bij onze namen, die komt ... nooit meer terug! Ze komen terug, de dichte kamperfoelies, en klimmen op de muren van jouw hof, en, schoner nog, ze openen hun bloemen des avonds voor het lof. Maar, ach! de bloemen van die schitterende ochtend, vol druppels dauw en tranen van geluk, van jou en mij, verstrengeld en vervlochten, die komen ... nooit meer terug! Het keert terug, het woord dat ik gebruikte, waarin weerklinkt de liefde van een man; jouw hart zal dan misschien voorgoed ontluiken, als hij jou wekken kan. Maar vergis je niet, mijn liefste: hoog aanbeden, zoals men bidt voor het altaar van onze Heer, zoals ik jou heb bemind in het verleden ... zo mint jou niemand meer! (Vertaling: H.F.H.Reuvers)

Volverán Volverán las oscuras golondrinas en tu balcon sus nidos a colgar, y otra vez con el ala en tus cristales, jugando llamarán; pero aquéllas que el vuelo refrenaban tu hermosura y mi dicha al contemplar; aquéllas que aprendieron nuestros nombres, ésas ... ¡no volverán! Volverán las tupidas madreselvas de tu jardín las tapias a escalar, y otra vez a la tarde, aún más hermosas, sus flores abrirán; pero aquéllas cuajadas de rocío, cujas gotas mirábamos temblar y caer, como lágrimas del día ... ésas ... ¡no volverán! Volverán del amor en tus oídos las palabras ardientes a sonar; tu corazón, de su profundo sueño tal vez despertará; pero mudo y absorto y de rodillas como se adora a Dios ante su altar, como yo te he querido ... , desengáñate, ¡así no te querrán! (Original: Gustavo Adolfo Bécquer)