De geketende condor Het was de eerste Mei, in de Jardin des Plantes, de frisse ochtend lachte, en kleurde rozenrood. Een zoete wind bewoog het loof naar alle kanten, alsof een kind er zuchtte, ontwakend uit de dood. Opeens komen de mensen en masse toegelopen, als condor in een kooi vermaak je het publiek. Ze lachen en gebaren, willen het deurtje open, ze zien hier niet jouw ketens, jouw pijn en jouw tragiek. Ook morgen zul je leven, en levend weer ontwaken in 't somber kippenhok, en brommen in de nor, zoals de papegaai die men kan laten kwaken, keizer van een theater waar jij dient als decor. (Vertaling: HFH Reuvers)

Le condor captif C’était le premier Mai, dans le jardin des Plantes, Le matin parfumé riait, frais et vermeil, Son doux souffle courait sous les feuilles tremblantes Comme un soupir d’enfant sortant de son sommeil Accourue en tumulte, une foule grotesque Deniais radieux, de badauds aux fronts plats Autour de l’animal tragique et gigantesque Hurlait, gesticulait ou riait aux éclats. Demain tu renaîtras de ta chute et, paisible, Sur ce morne perchoir, pour y souffrir encor Tu reviendras, pareil au perroquet risible, Empereur d’un theatre où tu sers de décor. (Original: Charles Beltjens)

In het oude centrum van Sittard staat in de intieme 'tuin van Isabelle' een bronzen borstbeeld van de Sittardse dichter Charles Beltjens. Want in deze tuin las Charles zijn gedichten voor aan de bekoorlijke Isabelle.
Hij schreef de gedichten in de deftige taal van zijn moeder, het Frans. Hoewel Isabelle thuis eveneens Frans sprak, wat bij de Limburgse notabelen in die tijd gebruikelijk was, vond de vader van Isabelle de bohémien Charles toch geen geschikte partij voor haar. Want ten eerste was het standsverschil te groot, en ten tweede zat Charles iedere dag in zijn stamcafé aan de Sittardse markt te pimpelen.
Sittard heeft Charles pas honderd jaar na zijn dood in ere hersteld, maar sommige van zijn gedichten staan in de bloemlezingen van Franse literatuur.