KATHOLIEKE KATECHISMUS

PARABELS EN ZALIGSPREKINGEN

Jezus heeft ons zijn Vader doen kennen door zijn optreden, maar ook door zijn leer. Nooit hadden we zoiets gehoord, en meer hoeft er ook niet gezegd te worden. Tot nu toe dachten we dat we ons alleen konden verwezenlijken ten koste van anderen. We verheerlijkten de supermens die vooral sterk en moedig moest zijn. Nochtans takelt elke held na verloop van tijd af. Mochten wij hopen in het Walhalla te komen als wij strijdend ten onder gaan, om eeuwig wraak te nemen, dan was onze hoop vergeefs, want het Walhalla bestaat niet of het is de hel. Jezus Christus heeft ons wereldbeeld in zekere zin omgekeerd. God zelf werd in Christus aan ons dienstbaar, en maakte op deze manier mogelijk dat wij door aanvaarding van zijn liefde in de hemel tot voltooiing komen.

"Zalig de armen van geest, want hun behoort het rijk der hemelen. Zalig, die wenen, want ze zullen worden getroost. Zalig de zachtmoedigen, want ze zullen het land beërven. Zalig, die hongeren en dorsten naar gerechtigheid, want ze zullen worden verzadigd. Zalig de barmhartigen, want ze zullen barmhartigheid ondervinden. Zalig de zuiveren van hart, want ze zullen God zien. Zalig de vreedzamen, want ze zullen kinderen Gods genoemd worden. Zalig, die vervolging lijden om gerechtigheid, want hun behoort het rijk der hemelen. Zalig zijt gij als men u beschimpt en vervolgt en vals beschuldigt van allerlei kwaad, om Mijnentwil. Verheugt en verblijdt u, want groot is uw loon in de hemel; zo toch heeft men de profeten vervolgd, die vóór u zijn geweest." (Mattheüs 5, 1-12)
In het vervolg van de Bergrede horen wij hoe Jezus de joodse wet vervolmaakt en er de christelijke wet der naastenliefde voor in de plaats zet.

Ook in de parabels spreekt Jezus heel direct tot onze ziel, die "van nature christelijk is". In de parabel van de barmhartige Samaritaan leren wij dat diegene onze naaste is die ons helpt als wij hulp nodig hebben. In de parabel van de verloren zoon leren wij dat God blij is als we tot Hem terugkeren, ook al waren we nog zo ver afgedwaald, zoals een vader blij is als zijn verkwistende zoon na een mislukt avontuur met lege handen bij hem terugkeert. Enzovoort.
Het hele Evangelie is één grote les in naastenliefde.