KATHOLIEKE KATECHISMUS

DE HEL: EEN ZELDZAAM SLECHTE KEUZE

Stel dat je gediscrimineerd wordt. Waar je ook aanklopt, er wordt niet opengedaan. Of men stuurt je met doorzichtige smoesjes van het kastje naar de muur. Ligt het aan je manier van doen? Waarom mogen de mensen je niet? Zelfs je vroegere kameraden willen je niet meer kennen. Dat is een voorproefje van de hel.

Maar de hel is erger. Want Jozef en Maria klopten ook tevergeefs aan bij de herbergen in Betlehem. Toch hadden ze er vrede mee dat er zogenaamd geen plaats voor hen was. Want het lag niet aan henzelf.
Als iemand gediscrimineerd wordt door domme mensen, kan hij daar vrede mee hebben. Martin Luther King wist wel dat de nevelen van kortzichtigheid vroeg of laat zouden optrekken. Daarom was hij niet verbitterd. Zolang je een visie hebt of een droom, word je niet bitter. Dat gebeurt pas als je het niet meer ziet zitten, dus als je zelf kortzichtig bent.
Daarom kon pater Titus Brandsma in Dachau diep medelijden voelen voor zijn beulen, en hen van harte vergeven. Want zij hadden geen zicht meer op de hemel

Je komt in de hel als je alle handen weigert die men je toesteekt. Als je alle schepen achter je verbrandt. Je knapt het zelf wel op, desnoods op oneerlijke wijze. Maar een mens kan uiteindelijk niet verdragen dat hij alleen is. Wanneer er niemand meer open schijnt te doen, is er altijd nog Jezus die blijft wenken. Hij was op de dag van zijn lijden nog eenzamer dan jij, maar hij vertrouwde op God de Vader.
Jezus wenkt. Je kunt hem vinden in elke toegestoken hand, achter elke deur die op een kier staat. Het zijn precies de handen en deuren die je tot nu toe niet opmerkte. Alleen als je dan nog koppig blijft volhouden dat er bij jou geen plaats is voor God, hoe Hij er dan ook uit mag zien, heb je het allerlaatste scheepje achter je verbrand. En dat is een zeldzaam slechte keuze.